Polska jest jednym z krajów Unii Europejskiej, który dysponuje największą ilością biomasy. Podczas VII Forum Spalania Biomasy i Odpadów, które odbyło się w dniach 1-2 marca w Warszawie zastanawiano się jak ten potencjał wykorzystać, ze szczególnym uwzględnieniem spalania w celu wytworzenia ciepła i energii.
Daniel Borsucki, przedstawiciel Rady Zarządzającej Polskiego Komitetu Światowej Rady Energetycznej, otwierając Forum podkreślał, odnosząc się do węgla, który wciąż jest naszym podstawowym nośnikiem energii, że nie ma złego paliwa, wszystkie są dobre, ważne są jednak technologie spalania i efekty ekologiczne, które temu spalaniu towarzyszą.
Nie należy dążyć do umacniania przewagi jednych paliw nad drugimi. Potrzebny jest bogaty miks energetyczny, dysponujący stabilnymi źródłami energii, dający poczucie bezpieczeństwa energetycznego. Ważne miejsce w tym miksie powinna zajmować biomasa, bo nie dość, że jest odnawialnym źródłem energii, to jeszcze może być wykorzystywana w kogeneracji, a więc do wytwarzania do ciepła i energii elektrycznej równocześnie – mówił Daniel Borsucki. – Trzeba jednak jeszcze do tego przekonać nie tylko inwestorów, ale także tych wszystkich, którzy decydują o kształcie polskiego prawa. Taką rolę pełni m.in. Światowa Rada Energetyczna, zrzeszająca 98 państw, w tym również Polskę, promując wykorzystywanie energii w sposób efektywny i przyjazny środowisku.
Andrzej Kaźmierski, dyrektor Departamentu Energii Odnawialnej w Ministerstwie Energii mówił o kierunkach zmian legislacyjnych dotyczących wykorzystywania biomasy i szerzej energetyki odnawialnej. Zwracał uwagę, że zarówno w Europie, jak i w Polsce zmienia się podejście do energetyki i często trudno o konsensus. Jedni mówią nic nie spalać, inni sugerują ograniczenie pozyskiwania energii ze źródeł niestabilnych, w tym z energetyki wiatrowej. Problemem jest też energetyka wodna, zaburzająca przepływy wód. Również wykorzystywanie biomasy dla celów energetycznych ma zarówno zwolenników, jak i przeciwników.
Trzeba znaleźć złoty środek, a nie jest to wcale łatwe – mówił przedstawiciel Ministerstwa Energii. Andrzej Kaźmierski skupił się na projekcie nowelizacji ustawy o OZE, która ma m.in. zapewnić pomoc publiczną dla odnawialnych źródeł energii (w tym uproszczenie procedur aukcyjnych, przy zachowaniu konkurencyjności – nawet gdy jest więcej oferowanej energii niż chętnych na jej zakup, to i tak najgorsze projekty będą musiały odpaść), większe wykorzystywanie lokalnej biomasy (klastry energii, spółdzielnie energetyczne, rozwój kogeneracji w oparciu o biomasę itp.). Projekt nowelizacji ustawy o OZE trafi niebawem pod obrady Sejmu.
W problemy związane z wykorzystaniem biomasy drzewnej na cele energetyczne wprowadził uczestników Forum Mariusz Błasiak, naczelnik Wydziału ds. Koordynacji Wdrażania Projektów Rozwojowych w Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych. Mówił o potencjale i możliwościach wykorzystania drewna w energetyce, ale już na samym początku swojej prezentacji podkreślał, że las prowadzi trwale zrównoważoną gospodarkę leśną i nie jest tylko fabryką drewna. Poza funkcją produkcyjną, a więc dostarczaniem surowca dla przemysłu bez szkody dla przyrody, spełnia nie mniej ważne funkcje przyrodnicze (ochronne), związane z bezpieczeństwem ekologicznym państwa, i społeczne. Korzystnie wpływa na kształtowanie klimatu globalnego i lokalnego, regulację obiegu wody w przyrodzie, przeciwdziała powodziom, lawinom i osuwiskom, chroni glebę przed erozją i krajobraz przed stepowieniem. Las ma też wpływ na nasze zdrowie, umożliwiając rekreację i turystyką.
Dostępność lasów w Polsce jest ewenementem nie tylko w skali europejskiej, a koszty tej dostępności ponoszą Lasy Państwowe – podkreślił. Nie należy również zapominać, że Lasy Państwowe funkcjonują najczęściej na terenach niezurbanizowanych lub słabo zurbanizowanych i są tam często jedynym pracodawcą.
Społeczna funkcja lasów jest nie do przecenienia. I chociaż w przedsiębiorstwie, zarządzającym obszarem równym jednej trzeciej kraju (w zarządzie Lasów Państwowych jest 7,4 mln ha lasów) pracuje „zaledwie” ok. 25 tys. osób, to jednak w zakładach usług leśnych pracujących przy pozyskiwaniu drewna dalsze 50 tys., a w przedsiębiorstwach wykorzystujących drewno do swej produkcji – tartakach, papierniach, firmach meblarskich kolejne 300 tys. osób – mówił Mariusz Błasiak.
Odnosząc się bezpośrednio do możliwości wykorzystania drewna energetycznego zalegającego w lasach przedstawiciel Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych zwracał uwagę na problemy z tym związane. Najważniejszy to brak definicji takiego drewna. Wprawdzie w ustawie o odnawialnych źródłach energii z 20 lutego 2015 r. zapisano, że „drewno energetyczne to surowiec drzewny, który ze względu na cechy jakościowo-wymiarowe i fizykochemiczne ma obniżoną wartość techniczną i użytkową uniemożliwiającą jego przemysłowe wykorzystanie”, to jednak nie określono cech, jakie powinno mieć drewno o obniżonej wartości. Miało to zostać zapisane w rozporządzeniu, które do tej pory nie zostało przyjęte, chociaż projekt takiego rozporządzenia został przygotowany już na przełomie lat 2016/2017.
Dopóki nie ma konkretnej, szczegółowej definicji drewna energetycznego, nie możemy takiego drewna udostępniać, a możliwość jego sprzedaży jest dla Lasów Państwowych niezwykle ważna, szczególnie w kontekście różnego rodzaju kataklizmów, szczególnie ostatniej nawałnicy w lasach północnej Polski w sierpniu ub.r., które generują duże ilości drewna energetycznego. Część może pozostać w lesie, ale są to ilości ściśle określone, resztę na razie magazynujemy i czekamy na rozporządzenie – mówił Mariusz Błasiak.
Lasy Państwowe nie mogą zająć się systemowo sprzedażą biomasy na cele energetyczne z przeznaczeniem przede wszystkim dla dużej energetyki, ale to nie znaczy, że do tej pory nie sprzedawano drewna energetycznego. Była to jednak sprzedaż ograniczona, przede wszystkim dla odbiorców indywidualnych. Jednak zapotrzebowanie na drewno energetyczne wśród odbiorców indywidualnych maleje, przede wszystkim ze względu na ograniczenia prawne związane z uchwałami antysmogowymi podejmowanymi przez gminy, ale także na skutek wyboru samych mieszkańców. Wielu z nich woli bardziej wygodne, chociaż droższe, opalanie węglem czy gazem zamiast drewnem.
Lasy Państwowe mają nadzieję, że już niebawem problem związany z możliwością szerokiego udostępniania biomasy leśnej na cele energetyczne zostanie pomyślnie dla nich rozwiązany, tym bardziej że w „Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” przyjętej przez Radę Ministrów 14 lutego 2017 r. zapisano w Dziale IV poświęconym środowisku konieczność „zwiększenia dostępności biomasy leśnej (w tym drewna energetycznego) na potrzeby zaspokojenia lokalnych potrzeb samowystarczalności energetycznej oraz współspalania w energetyce”.
Prelekcje z ramienia Partnera Strategicznego Forum, firmy Howden wygłosił dr Rafał Rajczyk. Ekspert prezentował rozwiązania firmy dla termicznego odzysku odpadów oraz turbiny parowe. Ponadto omówił szereg inwestycji jakie firma realizowała w Polsce tj.: KGHM Głogów, WTE Czajka, SFW Gliwice, Zduńska Wola, Andrychów. W tym miejscu warto wspomnieć, że przedstawicielem firmy Howden w Polsce jest Fumar.
Podczas Forum odbyła się dyskusja panelowa dotycząca europejskiego rynku paliw alternatywnych i biomasowych, w tym pelletów, paliwa RDF i zrębków. Zastanawiano się czy jest popyt na te paliwa i jakie są możliwości ich wykorzystania w energetyce zawodowej. Moderatorem dyskusji była Agnieszka Skorupińska, Counsel i Lider Praktyki Prawa Ochrony Środowiska, kancelaria prawna CMS. Do udziału w dyskusji zaproszono prof. dr. inż. Krzysztofa Biernata, dyrektora Zakładu Paliw Płynnych i Biogospodarki w Przemysłowym Instytucie Motoryzacji, Łukasza Skuzę, kierownika ds. paliw alternatywnych w Grupie Ożarów, Adama Stępnia, członka Zarządu Krajowej Izby Biopaliw, Jerzego Ziaję, prezesa Ogólnopolskiej Izby Gospodarczej Recyklingu, dr Andrzeja Jastrzębia z ENEA Połaniec, Adama Sarnaszka, prezesa spółki BIOCONTROL, reprezentującego również Polską Radę Pelletu, a także Mariusza Błasiaka z DGLP. Andrzej Jastrząb uważa, że rynek paliw alternatywnych jest na tyle duży, że energetyka zawodowa powinna się bardziej zainteresować tym paliwem.
W naszej ocenie nie ma barier legislacyjnych, raczej technologiczne. Konieczne jest bowiem przestawienie technologii na nowe paliwo i dostosowanie jej do wymogów środowiskowych i co za tym idzie uzyskanie wszystkich wymaganych pozwoleń środowiskowych. Pewnym ryzykiem może być też konieczność prawidłowego oszacowania strumienia dostaw paliw alternatywnych w przyszłości, bo przecież dostępność tego paliwa musi być określona w perspektywie nie kilku, a przynajmniej kilkunastu lat. Na razie w Elektrowni Połaniec przygotowujemy się do technologii spalania paliwa RDF, udało się już z sukcesem wykorzystać w procesie produkcji energii kilka tysięcy ton tego paliwa – mówił Andrzej Jastrząb. Łukasz Skuza reprezentujący przemysł cementowy podkreślał, że przemysł ten stosuje paliwa alternatywne już od 20 lat. W roku 2014 ponad 50% ciepła uzyskiwanego w procesie wypalania klinkieru (podstawowego materiału do produkcji cementu) pochodziło z paliw alternatywnych – spalono wówczas 1 mln 300 tys. ton RDF.
Należy jednak pamiętać, że cementownia nie jest spalarnią i może używać tylko takiego paliwa, które pozwoli na wyprodukowanie dobrej jakości klinkieru, a więc w paliwie nie mogą być przekraczane normy ilości metali ciężkich, rtęci, chloru. Dopóki paliwo będzie spełniać normy jakościowe nie tylko będziemy je stosować, ale nawet zwiększać jego zużycie – mówił Łukasz Skuza. Krzysztof Biernat mówił o wykorzystywaniu paliw alternatywnych w ciepłownictwie, a Adam Stępień o możliwościach stosowania biopaliw w sektorze transportowym, skupiając się na europejskim prawodawstwie w tym zakresie. Adam Sarnaszek przybliżył uczestnikom Forum problematykę związaną z wytwarzaniem oraz stosowaniem pelletów. Pellet drzewny, czyli zgranulowana biomasa, jest naszym hitem eksportowym. 80% produkowanego w kraju pelletu wyjeżdża za granicę. Polska jest siódmym producentem na świecie pelletu drzewnego, wytwarzamy go ok. 1 mln 200 tys. ton rocznie. To paliwo zauważyła cała Europa. W takich krajach jak Włochy, Francja, Austria, Niemcy, także w krajach skandynawskich jest jedynym paliwem stałym dopuszczonym do stosowania zarówno w ciepłownictwie rozproszonym, jak i w gospodarstwach domowych. Rynek europejski jest olbrzymi, zużywa ok. 13 ml ton pelletu rocznie, z czego Europa produkuje 7,5 mln ton. Reszta przyjeżdża z Kanady, Stanów Zjednoczonych, azjatyckiej części Rosji. Jest to paliwo o ogromnym potencjale, którego stosowanie będzie wzrastać. W Polsce jest to jednak nadal paliwo nie do końca poznane. Rozpoczęcie jego stosowania na dużą skalę wymaga edukacji. Nie wszyscy wiedzą co to jest pellet, a już na pewno nie wszyscy wiedzą, że jest to jedyne paliwo stałe, które ma uporządkowany i usystematyzowany system kontroli jakości, uznany i zarządzany przez organizacje europejskie. Są normy dotyczące pelletu, określające jego klasy, surowce jakie mają być użyte do produkcji itp. Systemy certyfikacji odnoszą się także do zrównoważonego pozyskania surowców na pellet.
Problemem jest to, żeby zaczął tworzyć się w Polsce rynek na pellet i widzimy, że pomału ma to już miejsce. Polska Rada Pelletu szacuje, że w tym roku po raz pierwszy zabraknie popyt na pellet będzie większy niż jego podaż (zabraknie ok. 0,5 mln ton). Głównie z powodu dużego eksportu, ale także na skutek uchwał antysmogowych, przyjmowanych przez gminy, ograniczających możliwość spalania węgla w piecach przydomowych, a także na skutek programów wymiany pieców na bardziej nowoczesne, przyjazne środowisku a więc z możliwością spalania w nich pelletu – mówił Adam Sarnaszek. Zwrócił też uwagę na problem związany z VAT-em. Otóż pellet, który jest paliwem czystym, certyfikowanym jest obłożony podatkiem VAT w wysokości 23%. Tymczasem drewno kominkowe, którego jest zakaz spalania jeśli jego wilgotność przekracza 20% jest obłożone podatkiem VAT w wysokości 8%. Jak łatwo się domyśleć generuje to powstawanie szarej strefy. Coraz częściej można kupić pellety poza oficjalnym obiegiem rynkowym, a więc z VAT-em zerowym. Tracą uczciwi przedsiębiorcy, traci środowisko, bo pellety te nie są certyfikowane, traci też oczywiście Skarb Państwa. O wykorzystaniu biomasy znajdującej się w odpadach komunalnych mówił Jerzy Ziaja. Przypomniał, że frakcja biodegradowalna w odpadach komunalnych została objęta, od 1 lipca 2017 r., obowiązkiem selektywnej zbiórki. Szacuje się, że w Polsce wytwarza się rocznie ok. 4 mln ton odpadów biodegradowalnych, ale nie można ich używać do wytwarzania ciepła i energii. Biomasa z odpadów komunalnych, nie jest tak jak biomasa drzewna produktem, ale odpadem.
Polska Izba Gospodarcza Recyklingu postuluje, aby podobnie jak to ma miejsce w Słowacji, uznać biomasę, która pozostaje po procesie mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów komunalnych, jest sterylna, nie ma bakterii ani grzybów, za produkt uboczny, który miałby zastosowanie w energetyce zawodowej – mówił Jerzy Ziaja.
Na temat uwierzytelniania źródeł pochodzenia biomasy w kontekście spełnienia warunku zachowania zasad zrównoważonego rozwoju biomasy wypowiadał się Adam Sarnaszek, Prezes Zarządu Biocontrol sp. z o.o. – Partnera Strategicznego Forum. Podczas prelekcji ekspert omówił zakres projektowanej Dyrektywy RED2 (009/28/WE) ze szczególnym uwzględnieniem kwestii: systemów wsparcia OZE, modyfikacji gwarancji pochodzenia oraz ILUC. Odniósł się również do przepisu wprowadzającego krajowe bazy danych zapewniające identyfikowalność i pochodzenie paliw, jak również niwelujące ryzyko nadużyć. Istotnym elementem wykładu było również omówienie nowo procedowanych przepisów prawnych odnoszących się do biomasy oraz wymagań dotyczących weryfikacji: jakości, pochodzenia, bilansu masy, kryteriów zrównoważonego rozwoju. Osobnym elementem wystąpienia była prezentacja Satelitarnej Platformy wspomagającej uwierzytelnianie Biomasy Lokalnej online.SYeNERGY to przyszła platforma wykorzystująca dane satelitarne do weryfikowania i określania kluczowych kryteriów dla biomasy lokalnej oraz narzędzie pozwalające na jej uwierzytelnienie. Dzięki zastosowaniu danych satelitarnych możliwym jest przeprowadzenie zdalnej, wstępnej oceny danej lokalizacji biomasy lokalnej, analiz czasowych (na podstawie danych archiwalnych) oraz analiz przestrzennych – szacowanie odległości od jednostki wytwórczej itd. SYeNERGY umożliwi jednostce wytwórczej dokonanie wstępnej oceny zgodności wskazanego źródła biomasy z przepisami nowelizacji ustawy z dnia 22.06.2016 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 925 wraz z późniejszymi zmianami), w sposób zdalny – bez audytu w danej lokalizacji oraz efektywny czasowo i ekonomicznie. W przypadku wstępnego potwierdzenia zgodności, zasadnym będzie wykonanie audytu terenowego.
Podczas Forum uczestnicy mogli też wysłuchać kilku prezentacji w ramach tzw. case study. Przedstawiali je obok polskich przedstawicieli przemysłu także goście zagraniczni. Ramunas Paskauskas, dyrektor generalny zakładu kogeneracyjnego w Kownie mówił o problemach środowiskowych i społecznych Litwy w kontekście celów europejskiej gospodarki o obiegu zamkniętym. Poinformował, że w Kownie planowana jest budowa nowej wysokowydajnej elektrociepłowni na energię odpadową o mocy elektrycznej 24 MW i mocach wytwórczych 70 MW. Taka zdolność umożliwi racjonalne wykorzystanie 200 tys. ton odpadów komunalnych (pozostałych po sortowaniu) oraz odpadów przemysłowych i pozwoli na wyprodukowanie 500 GWh ciepła i 170 GWh energii elektrycznej rocznie. Elektrownia wygeneruje ok. 40% zapotrzebowania miasta na ciepło.
Z kolei Stefan Hakansson, dyrektor zarządzający E.ON ze Szwecji mówił o elektrociepłowni, która powstaje w sąsiedztwie zakładu recyklingu i przetwarzania odpadów w Sztokholmie.
Duży nacisk kładziony jest na tworzenie wysoce wydajnych pętli wewnętrznych dla wody, energii (ciepła, elektryczności i pary) oraz materiałów odpadowych. Elektrociepłownia będzie miała sprawność odzyskiwania energii w wysokości 99%. Elektrociepłownia, biogazownia i obiekt unieszkodliwiania odpadów będą działać w symbiozie. Do oczyszczania spalin i uzdatniania wody będzie stosowana najlepsza dostępna technologia. Popiół będzie przetwarzany na miejscu, a unikalna technologia suchego żużlu zapewni bardziej efektywne odzyskiwanie metali i materiałów z popiołu. Instalacja biogazowa została zbudowana, aby sprostać rosnącej ilości sortowanych odpadów organicznych z gospodarstw domowych w regionie. Nawóz organiczny będzie produktem ubocznym z biogazowni i planuje się jego udostępnienie rolnikom – tłumaczył Stefan Hakansson.
Forum Spalania Biomasy i Odpadów było jak co roku platformą wymiany aktualnej wiedzy oraz istotnych narzędzi w zakresie transferu know-how, technologii i innowacji. Zgromadziło, jak zwykle, szerokie spektrum przedstawicieli rynku, w tym ekspertów branży energetycznej i przemysłu, dostawców biomasy, reprezentantów sektora komunalnego, naukowców, inżynierów i technologów, a także organizacje branżowe, instytucje finansowe oraz przedstawicieli rządu i administracji. Trzeba mieć nadzieję, że wnioski z obrad przyczynią się do dalszego rozwoju rynku biomasy w naszym kraju.
Niniejsze podsumowanie VII Forum Spalania Biomasy i Odpadów zostało zredagowane w oparciu o artykuł autorstwa Jacka Zyśki, Miesięcznik ŚRODOWISKO.
Organizatorem Forum była firma CBE Polska.
Partnerami strategicznymi wydarzenia były firmy: BIOCONTROL, Howden i Fumar.
Jako Wystawcy na wydarzeniu zaprezentowała się firma Badger Meter Europa.
Partnerem Prawnym wydarzenia była Kancelaria prawna CMS.
Moderatorem Forum był prof. dr. inż. Krzysztof Biernat z Przemysłowego Instytutu Motoryzacji.
W drugim dniu Forum odbyła się wizyta studyjna w zakładzie oczyszczalni ścieków „Czajka”, która stosuje procesy mechaniczne i biologiczne. Powstałe podczas oczyszczania osady ściekowe, w kontrolowanych warunkach, ulegają fermentacji. Wytworzony w ten sposób biogaz wykorzystywany jest do celów grzewczych i produkcji energii elektrycznej.
Rejestracja Uczestników, poranna kawa
Uroczyste otwarcie Forum
Prelegent:
Daniel Borsucki, przedstawiciel Rady Zarządzającej Polskiego Komitetu Światowej Rady Energetycznej
Wykład inauguracyjny: Aktualne kierunki legislacyjne dotyczące biomasy na cele energetyczne
Nowelizacje ustawy o OZE
Rozporządzenie w sprawie szczegółowych cech jakościowo-wymiarowych i fizyko-chemicznych drewna energetycznego
Inwestycje biomasowe w świetle nowej ustawy o rynku mocy oraz regulacji tzw. pakietu zimowego
Prelegent:
Andrzej Kaźmierski, Dyrektor Departamentu Energii Odnawialnej, Ministerstwo Energii
Projekty Lasów Państwowych ukierunkowane na wykorzystanie OZE
Prelegent:
Mariusz Błasiak, Naczelnik Wydziału ds. Koordynacji Wdrażania Projektów Rozwojowych, Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych
Wystąpienie Partnerów Strategicznych: Howden Turbo i Fumartech
Turbiny parowe i rozwiązania kogeneracyjne w małych i średnich instalacjach spalania biomasy i odpadów
Prelegent:
Dr Rafał Rajczyk, Fumar
Przerwa kawowa (Business Matchmaking)
Dyskusja panelowa: Europejski rynek paliw alternatywnych i biomasowych – pellet, RDF, zrębka
Sprzedaż drewna z Lasów Państwowych w świetle sierpniowych nawałnic
Normy jakościowe i certyfikacja pelletu
Wykorzystanie paliw alternatywnych w energetyce
Projekt ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych
Komentarz do wystąpienia Ministerstwa Energii i poruszonych w nim kwestii
Certyfikacja biomasy typu agro przez Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa
Moderator:
Agnieszka Skorupińska, Counsel i Lider Praktyki Prawa Ochrony Środowiska, Kancelaria prawna CMS
Prelegenci:
Mgr inż. Artur Michalski, Wiceprezes Zarządu, Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej
Marek Ryński, Wiceprezes ds. technicznych, Enea Połaniec
Sławomir Kuliński, Naczelnik Wydziału Gospodarki Drewnem, Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Gdańsku
Agnieszka Kędziora-Urbanowicz, Wiceprezes, Polska Rada Pelletu
Prof. dr inż. Krzysztof Biernat, Dyrektor Zakładu Paliw Płynnych i Biogospodarki, PIMOT Przemysłowy Instytut Motoryzacji
Łukasz Skuza, Specjalista ds. Zakupów, Grupa Ożarów S.A.
Jerzy Ziaja, Prezes, Ogólnopolska Izba Gospodarcza Recyklingu
Adam Stępień, Członek Zarządu, Krajowa Izba Biopaliw
Case Study: Högbytorp – recykling odpadów w obiegu zamkniętym i zakład energetyczny w północno-zachodnim Sztokholmie
Połączona elektrociepłownia (CHP) powstaje w sąsiedztwie istniejącego zakładu recyklingu i przetwarzania odpadów w Ragn Sells w Högbytorp w Sztokholmie. Duży nacisk kładziony jest na tworzenie wysoce wydajnych pętli wewnętrznych dla wody, energii (ciepła, elektryczności i pary) oraz materiałów odpadowych. Elektrociepłownia będzie miała sprawność odzyskiwania energii w wysokości 99% (w oparciu o niższą wartość ciepła), a elektrociepłownia, biogazownia i obiekt unieszkodliwiania odpadów Ragn Sells będą działać w symbiozie. Najlepsza dostępna technologia będzie używana do oczyszczania spalin i uzdatniania wody. W ten sposób elektrociepłownia może być postrzegana jako „nerka”, która pomaga odtruwać odpady ze społeczeństwa poprzez koncentrację lub rozkładanie niebezpiecznych substancji, chociaż odpady niebezpieczne nie są w zasięgu zakładu. Popiół będzie przetwarzany na miejscu, a unikalna technologia suchego żużla zapewni bardziej efektywne odzyskiwanie metali i minerałów z popiołu dolnego.
Instalacja biogazowa została zbudowana, aby sprostać rosnącej ilości sortowanych odpadów organicznych z gospodarstw domowych w regionie. Nawóz organiczny będzie produktem ubocznym z biogazowni i planuje się jego udostępnienie rolnikom w regionie.
Całkowity koszt inwestycji: 265 mln €
Wytwarzenie energii w sumie: 650 GWh
Centralne ogrzewanie 425 GWh
Energia elektryczna 165 GWh
Biogaz 60 GWh
Nawóz Bio 60 000 ton
Obiekt biogazowy zostanie ukończony późną jesienią 2018 r
CHP zostanie zakończona do końca roku 2019
Prelegent:
Stefan Hakansson, Dyrektor Zarządzający, E.ON Szwecja
Wystąpienie Partnera Strategicznego – BIOCONTROL
Prelegent:
Adam Sarnaszek, Prezes Zarządu, BIOCONTROL
Case Study: Tworzenie wspólnej wartości z kogeneracją – przykład zakładu utylizacji odpadów w Kownie
Problemy środowiskowe i społeczne Litwy w kontekście celów europejskiej gospodarki o obiegu zamkniętym
Dlaczego marnować nasze odpady? Rozwiązanie instalacji kogeneracyjnej
Elektrownia kogeneracyjna w Kownie i wspólna wartość dla regionu Kowna i całej Litwy
W Kownie planowana jest nowa, wysokowydajna elektrociepłownia na energię odpadową o mocy elektrycznej 24 MW i mocach wytwórczych 70 MW. Taka zdolność umożliwi racjonalne wykorzystanie 200 tys. ton odpadów komunalnych po sortowaniu i odpadach przemysłowych oraz produkcja ok. 500 GWh ciepła i 170 GWh energii elektrycznej. Elektrownia wygeneruje ok. 40 procent zapotrzebowania miasta na ciepło w Kownie. 51 procent udziałów w elektrowniach należy do Lietuvos energija, kontrolowanej przez państwo grupy spółek energetycznych, a 49% udziałów należy do Fortum Heat Lietuva. Projekt elektrociepłowni w Kownie jest uznany za projekt ekonomiczny o znaczeniu państwowym uchwałą rządu z dnia 28 maja 2015 r.
Prelegent:
Ramūnas Paškauskas, Dyrektor Generalny zakładu kogeneracyjnego w Kownie, Lietuvos energija, Litwa
Postępy prac we wdrażaniu projektu budowy Zakładu Termicznego Przekształcania Odpadów w Gdańsku
Kamienie milowe
Aktualny stan wdrażania projektu
Aspekt energetyczny
Montaż finansowy i struktura instytucjonalna projektu
Odpowiedzialność i warunki współpracy z Partnerem Prywatnym
Prelegent:
Joanna Dzierżanowska, Specjalista ds. inwestycji, Zakład Utylizacyjny w Gdańsku
Lunch
Case Study: Odpady
Realizacja projektów WTE w formule PPP i nie tylko. Różne modele działania – przykłady z rynku brytyjskiego i austriackiego.
Doświadczenia FCC w obszarze Waste-to-Energy
Prezentacja posiadanych instalacji
Omówienie możliwych modeli biznesowych realizacji przedsięwzięć typu ITPOK na zrealizowanych projektach
Prelegent:
Kamil Szymik, Dyrektor Międzynarodowych Projektów Waste-to-Energy, FCC Environment CEE
Case Study: Budowa kotłowni miejskiej bazującej na produkcji energii cieplnej ze spalania biomasy w Nidzicy
Projekt polega na budowie kotłowni w oparciu o dwa kotły opalane biomasą o mocy 5 MW i 2,5 MW wraz z instalacją odzysku ciepła ze spalin o mocy 1,15 MW. Zaplanowane w ramach przedsięwzięcia działania to m.in.: prace demontażowe i rozbiórkowe; budowa budynku kotłowni i składu opału (biomasa); prace ziemne i drogowe, ogrodzenie, przyłącza i zagospodarowanie terenu; budowa sieci zewnętrznych i przyłączy; dostawa i montaż technologii kotłowni (kotły o mocy 2,5 MW i 5 MW, kondensator spalin wraz kominem) oraz instalacji sanitarnych, elektrycznych i AKPiA. Na całość inwestycji PUGK Nidzica wyda 17mln zł (w tym ponad 5mln z dofinansowania Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w ramach unijnego Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko (POIiŚ) 2014-2020).
Prelegenci:
Andrzej Jabłonka, Prezes Zarządu, Przedsiębiorstwo Usługowe Gospodarki Komunalnej Nidzica
Paweł Łazicki, Wiceprezes Zarządu, Przedsiębiorstwo Usługowe Gospodarki Komunalnej Nidzica
Zakończenie
Absolwent Wydziału Zarządzania Akademii Morskiej w Gdyni na specjalności zarządzanie przedsiębiorstwem oraz Master of Business Administration Wyższej Szkoły Bankowej i University of Northampton. W latach 1998 – 2003 pracował na stanowiskach kierowniczych w sektorze bankowo – finansowym. Od 12 lat związany z certyfikacją systemów zarządzania. W latach 2002–2007 jako auditor wiodący w Biurze Certyfikacji PRS SA. W latach 2007-2015 pełnił funkcję Dyrektora Branży Certyfikacji i Audytu w SGS Polska 130Sp. z o.o. Od 2012 roku jako Dyrektor Regionalny na Europę Środkowo- Wschodnią zaangażowany również w międzynarodowe projekty regionalne w strukturach korporacyjnych Grupy SGS. Przewodniczył pracom Komitetu Technicznego powołanego przy SGS Polska Sp. z o.o. w celu opracowania oraz wdrożenia procedur i programów certyfikacji systemów opartych na zasadach należytej staranności przy dostawach biomasy na cele energetyczne. W roku 2014 jako założyciel i udziałowiec BIOCONTROL Sp. z o.o. koordynował tworzenie autorskiego programu administrowania systemem certyfikacji SNS, który do dnia dzisiejszego stanowi najczęściej wybierane rozwiązanie przy weryfikacji łańcucha dostaw biomasy na cele energetyczne. Obecnie również członek Komisji Leśno- Drzewnej działającej przy Generalnej Dyrekcji Lasów Państwowych oraz przewodniczący Komitetu ds. Certyfikacji działającego przy Polsko-Ukraińskiej Izbie Gospodarczej. Członek i Założyciel Polskiej Rady Pelletu – www.polskaradapelletu.org.
Absolwentka Wydziału Towaroznawstwa, specjalności Towaroznawstwo i Zarządzanie Jakością Akademii Morskiej w Gdyni oraz studiów podyplomowych Energetyka i Odnawialne Źródła Energii na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie. W latach 2009 – 2013 pracowała jako starszy specjalista w Zespole ds. Certyfikacji Wyrobów Budowlanych i auditor wiodący zakładowej kontroli produkcji branży budowlanej w jednostce certyfikującej Polskie Centrum Badań i Certyfikacji S.A. Od 2012 roku członek Komitetu Technicznego powołanego przy Polskim Komitecie Normalizacyjnym (KT 212 Wyroby do Budowy Dróg) i członek europejskiej grupy jednostek notyfikowanych SG 15. Od 8 lat związana z certyfikacją systemów zarządzania. W latach 2013 – 2014 na stanowisku Starszy Specjalista ds. Certyfikacji, a od 2014 roku na stanowisku Kierownik ds. Rozwoju Produktu Branży Certyfikacji i Audytu (SSC) SGS Polska Sp. z o.o., również auditor systemu SNS dla biomasy i zakładowej kontroli produkcji. W strukturach SGS Polska Sp. z o.o. pełniła funkcję Koordynatora Projektu związanego z Krajowym Systemem Weryfikacji Pochodzenia Biomasy, autor procedur i programów certyfikacji systemów opartych na zasadach należytej staranności przy dostawach biomasy na cele energetyczne. Autor standardu dotyczącego systemu należytej staranności dla biomasy stałej – Krajowego Standardu Uwierzytelniania Biomasy. W roku 2014 jako założyciel i udziałowiec BIOCONTROL Sp. z o.o. opracowała autorski program administrowaniem systemu certyfikacji SNS oraz standardu SWP-SNS:2015 System Weryfikacji Pochodzenia biomasy stałej na cele energetyczne, które to do dnia dzisiejszego stanowią najczęściej wybierane rozwiązanie przy uwierzytelnianiu łańcucha dostaw biomasy stałej na cele energetyczne. Członek Komisji Leśno-Drzewnej działającej przy Generalnej Dyrekcji Lasów Państwowych. Obecnie również Wiceprezes stowarzyszenia branżowego POLSKA RADA PELLETU – www.polskaradapelletu.org
W generalnej Dyrekcji Lasów Państwowych odpowiedzialny za realizację projektów rozwojowych. Absolwent kierunku Leśnictwo na Uniwersytecie Przyrodniczym im Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu. W latach 1987 do 2003 pracował jako pracownik terenowy w Nadleśnictwie Kaliska , od 2003 do 2012 roku był Naczelnikiem Wydziału Informatyki w Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych. Obecnie zajmuje stanowisko Głównego Specjalisty Służby Leśnej w Stanowisku ds. Koordynacji Wdrażania Projektów Rozwojowych Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych gdzie jednym z realizowanych przedsięwzięć jest projekt pt. „Drewno dla samowystarczalności energetycznej samorządów oraz bezpieczeństwa energetycznego państwa”.
Kierownik Zespołu Ochrony Środowiska w Obszarze Zarządzanie Majątkiem w TAURON POLSKA ENERGIA S.A., który koordynuje działania Grupy Kapitałowej w zakresie środowiska obejmując konwencjonalną produkcję energii elektrycznej i ciepła w oparciu o spalanie paliw, wydobycie węgla kamiennego, wydobycie kamienia wapiennego, dystrybucję energii elektrycznej, dystrybucję ciepła, wytwarzanie odnawialnej energii elektrycznej w elektrowniach wodnych i farmach wiatrowych. Wcześniejsze doświadczenia w zakresie szeroko pojętego wdrażania wymagań prawnych z zakresu regulacji ochrony środowiska i handlu uprawnieniami do emisji w energetyce zdobyła pracując w Grupie EDF. Jako cel swojej pracy postrzega skuteczne inicjowanie koniecznych zmian wynikających ze zmieniającego się otoczenia prawnego przy uwzględnieniu aspektów biznesowych, technicznych, organizacyjnych i handlowych, do czego niezbędne jest monitorowanie i nadzorowanie procesów optymalizacji kosztów związanych z inżynierią środowiska w obszarze nakładów inwestycyjnych oraz działań operacyjnych w rozbudowanych strukturach korporacyjnych. Posiada świadectwo stwierdzające spełnienie wymagań kwalifikacyjnych do kierowania zakładem termicznego unieszkodliwiania odpadów.
Mgr. inż. ochrony środowiska specjalizujący się w projektach dotyczących ochrony środowiska i energetyki. Doświadczony doradca największych przedsiębiorstw energetycznych w Polce, a także indywidualnych inwestorów. Ma na swoim koncie setki milionów złotych środków unijnych pozyskanych dla Klientów.
Absolwent Politechniki Warszawskiej, z wykształcenia magister inżynier informatyk. Przed objęciem w marcu 2016 r. funkcji Dyrektora Departamentu Energii Odnawialnej w Ministerstwie Energii, pełnił różnorakie funkcje, m.in. projektanta systemów, managera projektów głównie w obszarze ICT, zarządzał również spółkami z obszaru IT oraz produkcji elektroniki medycznej. W latach 90-tych pracował na stanowiskach dyrektorskich w polskich i zagranicznych firmach z branży ICT. Po 2002 roku w TVP zarządzał technologią i zakupami. Od 2011 niezależny konsultant ds. zarządzania, pełnił też obowiązki interim managera, pracował m.in. dla grupy Spółek Banku Ochrony Środowiska.
Od lat zajmuje się tematyką sektorów regulowanych.
Jest absolwentem Wydziału Elektrycznego Politechniki Częstochowskiej (1999). Ukończył specjalistyczne studia podyplomowe, m.in. Międzyuczelniane Podyplomowe Studium Oceny i Wyceny Zasobów Przyrodniczych SGGW i SGH, Podyplomowe Studium Kompensacje Przyrodnicze Natura 2000 (SGGW), a także Studium Relacje Międzynarodowe i Dyplomacja oraz Podyplomowe Studium Polityka Ochrony Środowiska – Ekologia i zarządzanie. W latach 2006-2008 był Zastępcą Prezesa Zarządu Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, gdzie wcześniej pełnił funkcję Wiceprzewodniczącego Rady Nadzorczej. W tym samym czasie był Przewodniczącym Rady Nadzorczej Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Warszawie, obecnie ponownie został powołany na tą funkcję w grudniu 2015 roku.
Ramūnas pracuje w sektorze energetycznym na Litwie od ponad 16 lat. Zanim został szefem zakładu kogeneracyjnego w Kownie był kierownikiem elektrociepłowni w Panevežys i był odpowiedzialny za wykonanie produkcji ciepła i mocy, organizację pracy i rzeczy na rzecz optymalnego bezpieczeństwa pracy urządzeń elektrowni, wymiany energii (handel) w Nord Pool Spot. Ramūnas ma tytuł magistra zarządzania i administracji przedsiębiorstw, inżyniera elektryka i licencjata z zakresu technologii zarządzania procesami automatyzacji.
Jerzy Ziaja, Prezes Zarządu, Ogólnopolska Izba Gospodarcza Recyklingu
Inżynier ochrony środowiska o specjalności inżynieria środowiskowa, absolwent Wyższej Szkoły Gospodarki Euroregionalnej. Założyciel i Prezes Zarządu Ogólnopolskiej Izby Gospodarczej Recyklingu (OIGR), pierwszej w Polsce Izby zrzeszającej przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie gospodarki odpadami. Autor i współautor licznych artykułów w magazynach branżowych związanych z gospodarką odpadami. Prelegent wielu szkoleń, konferencji i seminariów branżowych. Wieloletni uczestnik prac legislacyjnych w Sejmie i Senacie. Promotor prostych i sprawdzonych rozwiązań w zakresie gospodarki odpadami komunalnymi.
Absolwent wydziału zootechnicznego Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, a także studiów podyplomowych z zakresu europeistyki i politologii. W początku kariery zawodowej związany z organizacjami rolniczymi. W latach 2008-2010 był przedstawicielem Krajowej Rady Izb Rolniczych przy Komitecie Zawodowych Organizacji Rolniczych Copa w Brukseli, gdzie od 2015 roku sprawuje funkcję Wiceprzewodniczącego Grupy Roboczej „Bioenergia”. W 2010 roku wyróżniony odznaką honorową Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi „Zasłużony dla rolnictwa”. Od 2011 roku pełni funkcję Dyrektora Generalnego Krajowej Izby Biopaliw, a od marca 2011 roku jest także Członkiem Zarządu KIB. Od czerwca 2015 roku pełni jednocześnie funkcję Dyrektora Generalnego Polskiego Stowarzyszenia Producentów Oleju, jak również Członka Zarządu z ramienia PSPO Europejskiej Organizacji producentów Oleju FEDIOL. Autor szeregu publikacji i artykułów z zakresu rolnictwa, energii odnawialnej, przemysłu spożywczego i biopaliw transportowych.
Absolwent Politechniki Śląskiej i Politechniki Warszawskiej. Karierę zawodową związał z Elektrownią Połaniec, w której rozpoczynał pracę w 1996 roku jako operator turbozespołu i w kolejnych latach systematycznie awansował na wyższe stanowiska menadżerskie aż po Dyrektora Biura Zarządzania Majątkiem a od 2014 roku Dyrektora Produkcji Elektrowni Połaniec. Autor koncepcji integracji Zielonego Bloku, największej tego typu jednostki biomasowej na świecie z infrastrukturą elektrowni. Nadzorował także realizację projektu modernizacji bloków konwencjonalnych elektrowni. Od lipca 2017 r. pełni funkcję wiceprezesa zarządu ds. technicznych w Enei Połaniec S.A.
Jest szefem Pionu Paliw i Biogospodarki w Przemysłowym Instytucie Motoryzacji, pełniąc jednocześnie funkcję Koordynatora Polskiej Platformy Technologicznej Biopaliw i Biokomponentów, a także członka Komitetu Koordynacyjnego Polskiej Platformy Technologicznej Biogospodarki. Jest przedstawicielem Polski w Europejskiej Platformie Technologicznej Biopaliw, członkiem Amerykańskiej Rady Energii Odnawialnej „ACORE” oraz członkiem Komitetu Sterującego Europejskiej Platformy Technologicznej Wytwarzania Ciepła i Chłodzenia ze Źródeł Odnawialnych. Jest także nauczycielem akademickim na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Instytucie Ekologii i Bioetyki. Specjalizuje się w termodynamice chemicznej procesów zachodzących w środowisku oraz technologii wytwarzania, oceny jakości i użytkowania płynów eksploatacyjnych, w tym biopaliw. Posiada wiele wyróżnień, odznaczeń i orderów za działalność naukową i proinnowacyjną, zarówno zagranicznych i krajowych. Pełni także funkcję Wiceprzewodniczącego Międzynarodowego Jury, Światowego Salonu Postępu Naukowego i Wynalazczości „Innova”. Jest także przewodniczącym Kapituły Godła Promocyjnego „Lider Innowacji” oraz Przewodniczącym Międzynarodowego Jury INTARG. Jest wiodącym ekspertem w Międzynarodowej Agencji Energii Odnawialnej (IRENA), oraz w Programach Operacyjnych, Horyzont 2020, NCBiR, MNiSW, PARP, Ministerstwo Rozwoju i Banku Gospodarki Krajowej, a także Organizacji Państw Amerykańskich (OAS), Międzynarodowej Agencji Energii (IEA) i UNIDO. Jest autorem ponad 200 publikacji z zakresu właściwości i uwarunkowań eksploatacyjnych paliw, biopaliw i innych płynów eksploatacyjnych oraz ochrony środowiska oraz wypromował kilkadziesiąt prac magisterskich i inżynierskich z tego zakresu. Posiada uprawnienia rzeczoznawcy w zakresie gospodarki paliwowo-energetycznej oraz zweryfikowanego wykładowcy Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego i Naczelnej Organizacji Technicznej. Jest członkiem zwyczajnym Akademii Inżynierskiej w Polsce oraz członkiem wielu towarzystw naukowych krajowych i zagranicznych, w tym American Chemical Society (ACS-członkiem z wyboru) oraz American Association for the Advacement of Science (AAAS-członkiem z wyboru).
Absolwent studiów dziennych magisterskich Wydział Elektryczny oraz kilku innych studiów w Akademii Górniczo Hutniczej, Wyższej Szkoły Zarządzania i Finansów, Akademii Ekonomicznej, z zakresu controllingu, budżetowania, rachunkowości zarządczej, finansów, rynku energii, ochrony środowiska, zasobów oraz źródeł energii odnawialnej, psychologii i sztuki perswazji w biznesie. Pierwsze trzydzieści parę lat przepracował w Katowickim Holdingu Węglowym SA od dozoru w ruchu elektrycznym zakładu górniczego, poprzez Głównego Energetyka Kopalni, do Dyrektora Zarządzania Mediami i Innowacji KHW SA. Obecnie zawodowo jest Prezesem Zachodniopomorskiego Zespołu Elektrowni, OMMAK, Centrum Transferu i Promocji Technologii, spółek zajmujących się wieloma aspektami z szerokiego zakresu zagadnień energetyki odnawialnej, efektywności energetycznej i klimatu. Od kilkunastu lat reprezentował Górniczą Izbę Przemysłowo – Handlową w kilku stowarzyszeniach i izbach gospodarczych. Aktualnie jest Członkiem Rady Zarządzającej PK Światowej Rady Energetyki, Członkiem Komitetu Klimatycznego Krajowej Izby Gospodarczej, Wiceprzewodniczącym Forum Odbiorców Energii Elektrycznej i Gazu, Członkiem Rady Zarządzającej Izby Energetyki Przemysłowej i Odbiorców Energii.
Związany z Grupą Ożarów S.A. (spółką koncernu CRH jednego ze światowych liderów branży budowlanej) od 2008 r. Od 2011 r odpowiedzialny za pozyskiwanie paliw alternatywnych, budowę relacji z dostawcami, uczestnictwo w szeregu projektów związanych z podnoszeniem substytucji paliw alternatywnych. Do lipca tego roku w strukturach Wydziału Zaopatrzenia. Obecnie jako Kierownik Działu Paliw Alternatywnych odpowiedzialnego za tworzenie i realizację strategii działań w obszarze gospodarowania alternatywnych – dla węgla – paliw.
Z wykształcenia leśnik i ekonomista (mgr inż.). Od ponad 25 lat pracownik Lasów Państwowych na różnych stanowiskach i szczeblach zarządzania w terenie i biurze. Przez ostatnie ponad 15 lat związany z dziedziną pozyskania i sprzedaży drewna, aktualnie na stanowisku naczelnika Wydziału Marketingu w Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Gdańsku jednej z dwóch najbardziej dotkniętych historyczną klęską w postaci huraganowego wiatru jaki miał miejsce w dniach 11-12 sierpnia 2017 roku. Od dnia klęski Wiceszef regionalnego zespołu kryzysowego. Współtwórca elektronicznych portali sprzedażowych – Portal Leśno-Drzewny i e-drewno za pośrednictwem, których Lasy Państwowe od roku 2007 sprzedają surowiec drzewny podmiotom gospodarczym. Od wielu lat i nadal Przewodniczący Stałego Zespołu zadaniowego ds. budowy, utrzymania i rozwoju elektronicznego systemu sprzedaży drewna LP działającego przy Dyrektorze Generalnym Lasów Państwowych. Prowadzi również szeroką działalność społeczną. Inicjator i współorganizator wielu konferencji, seminariów i wyjazdów szkoleniowo-technicznych krajowych i zagranicznych. Przez trzy kadencje Sekretarz, a obecnie Wiceprzewodniczący Zarządu Gdańskiego Oddziału Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Leśnictwa i Drzewnictwa i członek władz krajowych stowarzyszenia, Członek Pomorskiej Rady Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych Naczelnej Organizacji Technicznej, Członek Rady Naukowej Leśnego Kompleksu Promocyjnego Lasy Oliwsko-Darżlubskie.
18 lat w biznesie energetycznym. Pierwsze 12 lat zajmował się kwestiami systemów energetycznych w Europie Północnej (produkcja, handel, projektowanie produktów elastycznych i zagadnienia związane z OSP). Ostatnie 6 lat, głównie z lokalnymi rozwiązaniami dla klientów, takimi jak ciepło, chłodzenie, efektywność energetyczna dla klientów miast. Dziś Dyrektor Zarządzający szwedzkiej spółki Heat w obrębie koncernu E.ON, a także Dyrektorer City Energy Solution w E.ON w Szwecji. Obecnie nacisk kładziony jest na przekształcenie istniejącego biznesu napędzanego rewolucją cyfrową i zrównoważonym rozwojem. Jego ukrytym talentem jest fakt, że jest międzynarodowym sędzią w tenisie stołowym.
Ekonomista – absolwent SGH w Warszawie. Od 01.04 2011 prezes Zarządu Przedsiębiorstwo Usługowe Gospodarki Komunalnej w Nidzicy
Mgr inż. energetyki i odnawialnych źródeł energii – absolwent UWM w Olsztynie. Od 01.06.2014 r. wiceprezes Zarządu Przedsiębiorstwa Usługowego Gospodarki Komunalnej w Nidzicy
Agnieszka Skorupińska ma dziesięcioletnie doświadczenie zawodowe w zakresie prawa ochrony środowiska. Specjalizuje się w polskim i unijnym prawie ochrony środowiska oraz zasobów naturalnych, doradzając przedsiębiorstwom w aspektach regulacyjnych, projektach inwestycyjnych oraz w aspektach środowiskowych transakcji nieruchomościowych, transakcji fuzji i przejęć oraz procesów finansowania. Z sukcesem od lat reprezentuje także klientów w skomplikowanych postępowaniach administracyjnych i sądowych dotyczących prawa ochrony środowiska. Doświadczenie Agnieszki Skorupińskiej obejmuje projekty z zakresu m.in.: uzyskiwania i zmiany pozwoleń środowiskowych w tym pozwoleń zintegrowanych, historycznego zanieczyszczenia gruntów i wód gruntowych, szkód w środowisku, raportów początkowych, ocen oddziaływania na środowisko, ochrony powietrza, w tym dostosowania do standardów emisyjnych określonych w IED oraz w konkluzjach BAT dla LCP oraz uzyskania derogacji i odstępstw od tych standardów, dostosowania do standardów określonych w Dyrektywie MCP, kwestie związane z emisją CO2, gospodarowaniem odpadami i wodami, hałasu oraz REACH. Jako doradca skutecznie reprezentowała spółki z sektora energetycznego, chemicznego, budowlanego, gospodarki odpadami, FMCG, wodociągowego i kanalizacyjnego, odnawialnych źródeł energii, górniczego, samochodowego, odzieżowego, spożywczego. W 2014 roku wyróżniona w Rankingu Dziennika Gazeta Prawna „Rising Stars Prawnicy – liderzy jutra”. W prestiżowym rankingu Chambers Europe rekomendowana jako prawnik specjalizujący się w prawie ochrony środowiska nieprzerwanie od 2013 roku.
Absolwentka kierunku Ochrona Środowiska na Uniwersytecie Gdańskim, a także studiów podyplomowych z zakresu Auditingu Ekologicznego. Od 2005r. pracuje przy wdrażaniu projektów środowiskowych współfinansowanych z Unii Europejskiej, w tym projektów infrastrukturalnych realizowanych w ramach POIS 2007-2013 oraz POIS 2014-2020. Aktualnie uczestniczy w realizacji projektu budowy Zakładu Termicznego Przekształcania Odpadów w Gdańsku.
