 |
Ministerstwo Środowiska, poprzez współtworzenie polityki państwa, troszczy się o środowisko w Polsce i na świecie oraz wpływa na długofalowy, realizowany z poszanowaniem przyrody i praw człowieka rozwój kraju tak, aby uwzględnić potrzeby zarówno współcześnie żyjących ludzi, jak i przyszłych pokoleń.
Ministerstwo Środowiska jest nowoczesną, profesjonalną, darzoną zaufaniem społecznym instytucją, racjonalnie zarządzającą zasobami naturalnymi, dbającą o edukację ekologiczną społeczeństwa oraz otwartą na współpracę w zakresie ochrony środowiska.
|
 |
Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej jest państwową instytucją realizująca politykę ekologiczną Polski poprzez finansowanie inwestycji w ochronie środowiska i gospodarce wodnej, w obszarach ważnych z punktu widzenia procesu dostosowawczego do standardów i norm Unii Europejskiej.
Najważniejszym zadaniem Narodowego Funduszu w ostatnich latach jest efektywne i sprawne wykorzystanie środków z Unii Europejskiej oraz w ramach Norweskiego Mechanizmu Finansowego i Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Krajowego Systemu zielonych inwestycji (GIS - Green Investment Scheme), Instrumentu finansowego Life+. Głównym celem wdrażanych przez Narodowy Fundusz instrumentów finansowych jest rozbudowa i modernizacja infrastruktury ochrony środowiska w naszym kraju. Wdrażanie projektów ekologicznych, które uzyskały lub uzyskają wsparcie finansowe ze środków zagranicznych oraz dofinansowanie tych przedsięwzięć ze środków Narodowego Funduszu będzie służyło osiągnięciu przez Polskę efektów ekologicznych wynikających z zobowiązań międzynarodowych.
|
 |
Międzynarodowe Stowarzyszenie Handlu Emisjami (IETA) jest organizacją non profit, utworzoną w czerwcu 1999 r., w celu ustanowienia funkcjonalnych międzynarodowych ram handlu pozwoleniami do emisji gazów cieplarnianych.
Stowarzyszenie obejmuje wiodące międzynarodowe firmy z całego cyklu handlu emisjami. Członkowie IETA dążą do rozwoju systemu handlu uprawnieniami do emisji, który powoduje rzeczywistą i weryfikowalną redukcję emisji gazów cieplarnianych, przy jednoczesnym zrównoważeniu wydajności ekonomicznej z integralnością środowiskową i zasadami równości społecznej.
IETA posiada obecnie biura w Genewie, Brukseli, Londynie, Toronto, Melbourne, Waszyngtonie i San Francisco.
|
 |
Koalicja Klimatyczna jest porozumieniem 22 organizacji pozarządowych zaangażowanych w działania na rzecz ochrony klimatu. Koalicjantami są organizacje z całej Polski, o różnych profilach, od badawczych po edukacyjne.
Koalicja realizuje wspólnie różnorodne działania, od monitoringu prac legislacyjnych na poziomie krajowym i europejskim, poprzez organizacja konferencji i warsztatów dla różnych odbiorców - przedstawicieli biznesu, urzędników, posłów, dziennikarzy, po działania edukacyjne skierowane do dzieci i młodzieży. Celem jest przekonanie wszystkich wymienionych grup o potrzebie ograniczenia naszego negatywnego wpływu na środowisko, redukcji emisji i rozwoju zrównoważonej, "zielonej" gospodarki, efektywnej energetycznie, wykorzystującej w możliwie największym stopniu energię ze źródeł odnawialnych, szczególnie mikro-źródeł.
Misją Koalicji Klimatycznej jest wspólne działanie w celu zapobiegania wywołanym przez człowieka zmianom klimatu dla dobra ludzi i środowiska.
Koalicja powstała w czerwcu roku 2002, na konferencji organizacji pozarządowych w Kazimierzu Dolnym. Uczestnicy tej konferencji uznali, że aby dotrzeć do społeczeństwa i polityków z informacjami o zmianach klimatu i przekonać ich do działania na rzecz jego ochrony, muszą połączyć siły i rozpocząć wspólne działania.
Koalicja jest otwarta na współpracę ze wszystkimi organizacjami, instytucjami i innymi jednostkami krajowymi i zagranicznymi, kierującymi się podobnymi wartościami i celami.
|
 |
Instytut na rzecz Ekorozwoju (InE) jest pozarządową organizacją typu think-tank powstałą w 1990 r. z inicjatywy kilku członków Polskiego Klubu Ekologicznego, działającą w formule fundacji. InE zajmuje się promowaniem i wdrażaniem zasad oraz rozwiązań służących zrównoważonemu rozwojowi Polski.
Instytut formułuje warunki o charakterze gospodarczym, przyrodniczym i społecznym, jakie powinny być zapewnione, aby bieżące pokolenie mogło uwzględniać interes przyszłych generacji. Dla realizacji tego celu InE utrzymuje kontakty z Parlamentem oraz instytucjami rządowymi RP, zwłaszcza z Ministerstwami: Środowiska, Rozwoju Regionalnego, Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Gospodarki. InE współpracuje także z instytucjami samorządu terytorialnego (lokalnego i regionalnego), a także instytucjami naukowymi i gospodarczymi. Naturalnymi partnerami Instytutu są organizacje pozarządowe zwłaszcza ekologiczne. InE podejmuje także dialog z przedsiębiorcami. Instytut działa na forum Europejskim w ramach European Environmental Bureau oraz w kraju w koalicjach organizacji społecznych, m. in. Klimatycznej, ds. Funduszy UE, Forum Aktywizacji Obszarów Wiejskich.
|
 |
Konfederacja Lewiatan skupia w związkach regionalnych i branżowych ponad 3750 firm zatrudniających w sumie ponad 700 tys. osób. Jest członkiem Komisji Trójstronnej ds. Społeczno-Gospodarczych. Należy do organizacji BUSINESSEUROPE - będącej reprezentantem interesów przedsiębiorców i pracodawców wobec Komisji Europejskiej, Parlamentu Europejskiego i innych instytucji UE.
Konfederacja skutecznie zabiega o lepsze prawo dla polskich przedsiębiorców oraz dba o ich wizerunek. Ponadto Konfederacja monitoruje bariery dla przedsiębiorczości i przygotowuje własną ekspertyzę makroekonomiczną.
|
 |
Stowarzyszenie Producentów Płyt Drewnopochodnych w Polsce od blisko 20 lat reprezentuje interesy polskich producentów płyt drewnopochodnych (płyt pilśniowych produkowanych metodą mokrą; płyt MDF, wiórowych i OSB produkowanych metodą suchą oraz sklejek). Zrzeszamy ponad 20 podmiotów związanych z przemysłem oraz pracujących na rzecz przemysłu. Celem Stowarzyszenia jest uwydatnianie znaczenia branży płyt drewnopochodnych dla polskiej gospodarki, jak również jej wysokiej pozycji w rankingach europejskich. Prowadzone przez SPPDwP działania w obszarze polityki klimatycznej skupione są m.in. na naszym uczestniczeniu w kształtowaniu przepisów prawa.
|
 |
Polska Izba Przemysłu Chemicznego prowadzi szeroką działalność informacyjno-promocyjną polskiego przemysłu chemicznego. Biuro Izby utrzymuje kontakty z firmami zagranicznymi, Biurami Handlowymi Ambasad RP oraz Izbami/Stowarzyszeniami przemysłu chemicznego innych krajów, udzielając informacji o polskim przemyśle chemicznym, wyrobach tego przemysłu, producentach. Szereg informacji zamieszczanych jest na stronach internetowych Izby. Przygotowuje również szereg informacji do publikacji przede wszystkim w Rzeczpospolitej i Pulsie Biznesu. Podstawowe publikacje to wydawany przez PIPC Raport Roczny "Polski przemysł chemiczny" (edycja polsko-angielska) wydany w 2005 r już po raz jedenasty oraz "Raport środowiskowy", którego dziewiąte wydanie jest w trakcie opracowania.
W 2003 r. zainicjowano opracowanie i wydawanie kwartalnego Biuletynu statystycznego. Jest on sporządzany z oparciu o dane nadsyłane przez przedsiębiorstwa stowarzyszone w PIPC. Raport otrzymują tylko te przedsiębiorstwa, które nadsyłają dane. Rozpoczęto wydawanie Biuletynu nawozowego w ścisłej współpracy z przedsiębiorstwami nawozowymi, które są odbiorcą tego Biuletynu. Kontynuowana jest współpraca z czasopismami "Przemysł chemiczny" i "Chemik". Znaczną część materiałów Izba otrzymuje za pośrednictwem Internetu (materiałów informacyjnych z CEFIC, informacji o konferencjach, seminariach i szkoleniach, projekty ustaw do zaopiniowania itp.) Informacje są tą samą drogą rozsyłane do przedsiębiorstw członkowskich. W 2004 r. staraniem Izby ukazała się wkładka do "Pulsu Biznesu" poświęcona branży chemicznej.
Handel Emisjami CO2
Zgodnie z Protokołem z Kioto do Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych, Polska zobowiązała się do redukcji gazów cieplarnianych o 6% w latach 2008 - 2012 w stosunku do roku bazowego (1988). W rezultacie zmian gospodarczych, które miały miejsce w Polsce w latach dziewięćdziesiątych, szybko udało się osiągnąć limity emisyjne, a nawet stworzyć znaczącą rezerwę emisyjną w stosunku do wymagań wynikających z Protokołu z Kioto.
Niemniej jednak część krajów członkowskich wciąż ma duże problemy z osiągnięciem obowiązków wynikających z Protokołu, dlatego też Unia Europejska opracowała i przyjęła Dyrektywę 2003/87/WE. Celem dyrektywy jest zmniejszenie kosztów ponoszonych na redukcję emisji CO2 i osiągnięcie poziomów wymaganych Protokołem z Kioto, zarówno dla poszczególnych państw członkowskich, jak i Unii Europejskiej, która zobowiązana jest do redukcji emisji dwutlenku węgla o 8%.
W świetle obowiązujących przepisów redukcja i handel gazami cieplarnianymi okazały się tematyką bardzo ważną dla przedsiębiorstw przemysłu chemicznego. Związane z nią zagrożenia i szanse mają coraz większy wpływ na podejmowane w firmach decyzje nie tylko w zakresie ochrony środowiska, ale przede wszystkim w kontekście decyzji dotyczących dalszego rozwoju całych zakładów. Polska Izba Przemysłu Chemicznego czując się odpowiedzialna za interesy branży chemicznej i rafineryjnej aktywnie włączyła się w działania mające na celu przygotowanie tych sektorów do Krajowego Planu Rozdziału Uprawnień do emisji CO2 na lata 2008 - 2012.
Pierwszym krokiem Izby było przyłączenie się do Forum Branżowych Organizacji Przemysłowych, jednostki, która zrzesza stowarzyszenia branżowe współpracujące w zakresie przygotowania sektorów przemysłowych do KPRU na lata 2008-2012. Działanie na płaszczyźnie Forum umożliwiło nam dotarcie do osób odpowiedzialnych za prace nad KPRU II i włączenie się w proces tworzenia tego dokumentu już od samego początku. Dzięki porozumieniu z przedstawicielami zainteresowanych zakładów, Ministerstwem Środowiska oraz Krajowym Administratorem Systemu Handlu Uprawnieniami do Emisji (KASHUE), Izba została wyznaczona do reprezentowania sektora chemicznego i rafineryjnego w zakresie prac nad przedmiotowym dokumentem. W ramach tej współpracy PIPC na przełomie kwietnia i maja 2006 roku przedstawiła KASHUE branżowe strategie rozwoju uwzględniające zapotrzebowanie na emisje CO2 w latach 2008 - 2012, które mają być argumentem w negocjacjach reprezentacji Polskiego Rządu z Komisją Europejską o utrzymanie dla sektora chemicznego i rafineryjnego takich przydziałów uprawnień do emisji CO2, które umożliwią realizację założonych prognoz rozwojowych.
|
 |
Instytut Ochrony Środowiska jest instytutem naukowo-badawczym podległym Ministrowi Środowiska. Prowadzi badania w zakresie polityki i strategii oraz wszystkich podstawowych działów ochrony środowiska, publikuje kilka serii wydawnictw, ma zasobną bibliotekę specjalistyczną. Siedziba znajduje się w Warszawie, oddziały terenowe w Gdańsku, Katowicach, Krakowie, Opolu, Wrocławiu i Zielonej Górze.
Głównym przedmiotem działania Instytutu jest opracowywanie naukowych i technicznych podstaw ochrony środowiska oraz polityki państwa w tym zakresie. IOŚ jest instytutem resortowym, nadzorowanym przez Ministerstwo Środowiska. Opracowywanie podstaw polityki ekologicznej państwa w skali krajowej i międzynarodowej wyróżnia IOŚ spośród innych jednostek badawczo-rozwojowych zajmujących się zagadnieniami ochrony środowiska. Ważnym przedmiotem działania IOŚ są kompleksowe badania środowiska, integrujące badania prowadzone w większości pól badawczych. Jednym z zakładów nadzorowanych przez IOŚ jest Krajowy Ośrodek Bilansowania i Zarządzania Emisjami (KOBiZE).
|
